KWESTIONARIUSZ dotyczący okresów podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników oraz okresów podlegających zaliczeniu do tego ubezpieczenia KRUS SR-21/10/2021 Jestem świadomy(a) odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń. Podaj kolejno wszystkie przebyte okresy pracy i podlegania ubezpieczeniu społecznemu Ustawa określa limit okresów nieskładkowych, jakie ZUS może wliczać do emerytury. Zakład może je uwzględnić tylko w wymiarze jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych. Dla S.A. gdzie wykonywała pracę operatora wprowadzania danych (kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych k. 9 a.r., świadectwo pracy k. 19 a.r., historia zatrudnienia w (), zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z () k. 11-17, orzeczenie lekarza orzecznika ZUS k.23 akta rentowe 4074857/10). Wysokość kapitału początkowego zależna jest od długości przebytych okresów składkowych i nieskładkowych, zarobków osiąganych w okresie aktywności zawodowej, które stanowiły podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne przed 1999 rokiem. Warto wiedzieć, że do końca 1998 roku ZUS nie miał obowiązku prowadzenia Potwierdzeniu okresów zatrudnienia mogą także służyć legitymacje ubezpieczeniowe z wpisami od pracodawcy, umowy o pracę, powołania, wpisy w starych dowodach osobistych czy pisma kierowane Renta chorobowa po 55 roku życia. Wnioskujący po 55. roku życia nadal mogą się starać o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Prawo do jej otrzymywania obowiązuje wyłącznie do momentu osiągnięcia wieku emerytalnego. Według przepisów, jeżeli osobie uprawnionej do renty z tytułu niezdolności do pracy przez okres co najmniej wniosku załączył kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych, w którym wskazał, że od 3 maja 2006 r. do 7 września 2010 r. prowadził działalność gospodarczą a od 2 maja 2011 r. do 30 czerwca 2012 r. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Decyzją z 12 lipca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń (np. w roku 1948), który legitymuje sie stażem emerytalnym wynoszącym 25 lat składkowych i nieskładkowych, w tym co najmniej 15 latami pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wymienionymi w wykazie A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników Informacja o wszystkich okresach składkowych oraz nieskładkowych na druku ERP-6; Informacja na temat przebiegu ubezpieczenia pracownika na druku E 207 PL, w przypadku gdy osoba była ubezpieczona w innych niż Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej lub EFTA; Dokumenty potwierdzające staż ubezpieczeniowy ZUS Podstawą tego wyliczenia jest suma udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych przed 1 stycznia 1999 r. Za każdy rok składkowy, ZUS liczy 1,3% podstawy wymiaru, natomiast za rok hUCN. Renta chorobowa to potoczne określenie świadczenia ZUS, którego pełna nazwa to renta z tytułu niezdolności do pracy. Komu się należy? Renta chorobowa przyznawana jest osobom, które z racji złego stanu zdrowia nie są w stanie pracować. Kto jest osobą niezdolną do pracy i jakie warunki trzeba spełnić, by uzyskać rentę chorobową? Jaka jest wysokość świadczenia? Renta chorobowa należy się osobom, które, ze względu na zły stan zdrowia, nie mogą pracować. Spis treściRenta chorobowa: komu przysługuje?Renta chorobowa: warunki otrzymaniaRenta chorobowa: wniosekRenta chorobowa: ile wynosi? Renta chorobowa, czyli renta z tytułu niezdolności do pracy wypłacana jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Jednak nie każdy może z niej skorzystać. Warunkiem jej przyznania jest stwierdzenie całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, dlatego też jest to świadczenie wypłacane wyłącznie osobom, które utraciły możliwość jej wykonywania. Jednym z warunków otrzymania renty chorobowej jest posiadanie ubezpieczenia społecznego, innymi słowy – regularne odprowadzanie składek ZUS. Renta chorobowa: komu przysługuje? Przepisy dość precyzyjnie określają, kto może otrzymać rentę z tytułu niezdolności do pracy. W dużym uproszczeniu są to osoby, które nie są w stanie podjąć pracy zarobkowej ze względu na zły stan zdrowia. Utrata możliwości pracy może być całkowita bądź częściowa. O całkowitej niezdolności do pracy można mówić wówczas, kiedy chory nie może podjąć żadnej pracy i nie rokuje zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. O częściowej niezdolności do pracy mówimy zaś wtedy, jeśli osoba chora nie jest w stanie dłużej wykonywać pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami. Warto wiedzieć, że niezdolność do pracy stwierdza specjalna, powołana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych komisja. Może ją orzec na okres nie dłuższy, niż pięć lat, chyba, ze wedle wiedzy medycznej nie ma szans na to, by przed upływem tego okresu chory odzyskał sprawność, a tym samym – zdolność do podjęcia pracy. Czytaj też: Karta Seniora: komu przysługuje i gdzie ją wyrobić? Badania profilaktyczne po 60. roku życia Jak zachować dobrą kondycję i sprawność fizyczną do późnej starości? Renta chorobowa: warunki otrzymania By uzyskać rentę z tytułu niezdolności do pracy, trzeba spełnić jednocześnie kilka warunków: być uznanym za osobę niezdolną do pracy oraz mieć określony staż ubezpieczenia społecznego, zarówno składkowy, jaki nieskładkowy. Przepisy również dość dokładnie to określają. Zgodnie z nimi, staż ubezpieczenia, zarówno składkowy, jak i nieskładkowy, musi wynosić odpowiednio: 1 rok – przy niezdolności do pracy przed ukończeniem 20 lat. 2 lata - przy niezdolności do pracy między 20. a 22. rokiem życia. 3 lata - przy niezdolności do pracy 22. a 25. rokiem życia. 4 lata - przy niezdolności do pracy między 25. a 30. rokiem życia. 5 lat – jeśli niezdolność do pracy wystąpiła po ukończeniu 30 lat. Tu dodatkowo wymagane jest, by okres ów przypadał na czas ostatnich dziesięciu lat poprzedzających złożenie wniosku o rentę. Ta zasada nie obowiązuje jednak, jeśli osoba składająca wniosek jest całkowicie niezdolna do pracy i może udowodnić 25 lat składkowych (kobieta) lub 30 lat składkowych (mężczyzna). W wyjątkowych przypadkach rentę taką otrzymać mogą osoby, które nie mają wymaganego stażu ubezpieczenia – jest tak wówczas, jeśli podjęły pracę przed ukończeniem 18. roku życia lub w ciągu sześciu miesięcy od ukończenia szkoły bądź studiów i były ubezpieczone przez cały czas od momentu rozpoczęcia pracy do chwili wystąpienia niezdolności do pracy. Kto może stracić rentę chorobową? Warto wiedzieć, że prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy zostanie zawieszone wówczas, jeśli rencista osiąga w ciągu trzech miesięcy przychód wyższy, niż 130 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (od 1 marca 2019 roku to kwota 6322,90 zł brutto, ale sumy te zmieniają się co jakiś czas, dlatego warto sprawdzać je na stronie Głównego Urzędu Statystycznego). Jeśli zaś przychód przekroczy 70 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (od 1 marca kwota równa 70 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynosi 3404,70 zł), ale nie będzie wyższy, niż 130 proc. tej kwoty, świadczenie zostanie zmniejszone, a szczegółowych wyliczeń dokona urzędnik ZUS. Suma, o jaką maksymalnie może zostać zmniejszone świadczenie, to 599,04 zł dla renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz 449,31 zł dla renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (dane z marca 2019 r). Renty z tytułu niezdolności do pracy nie dostanie osoba, która ma ustalone prawo do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub spełnia warunki do uzyskania emerytury powszechnej lub przysługującej osobom w wieku niższym, niż powszechny wiek emerytalny – np. nauczycielskiej lub górniczej. Renta chorobowa: wniosek Wniosek o rentę składa się osobiście w oddziale ZUS – wzór wniosku o rentę można znaleźć na stronie ZUS (druk ZUS Rp-1R) – wystarczy go pobrać, wydrukować, a następnie wypełnić. Należy dołączyć do niego kilka dokumentów: kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych (druk ZUS Rp-6) dokumenty, które poświadczają składkowe i nieskładkowe okresy ubezpieczenia – są to świadectwa pracy, legitymacje ubezpieczeniowe, zaświadczenia ze szkoły wyższej o toku studiów itp. wystawione przez pracodawcę zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia zaświadczenie o stanie zdrowia, które wystawił lekarz prowadzący (wystawione nie wcześniej, niż miesiąc przed datą złożenia wniosku o rentę chorobową) – druk ZUS N-9, dokumentację medyczną (np. wyniki badań, kartę leczenia szpitalnego itp.), która może być istotna przy podejmowaniu przez lekarza orzecznika ZUS decyzji o zdolności lub niezdolności do pracy, ankietę – tzw. wywiad zawodowy – wypełniony przez płatnika składek (pracodawcę) – druk ZUS N-10. Renta chorobowa: ile wynosi? Wysokość renty chorobowej zależy od tego, czy jest to renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, czy też renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy. ZUS wylicza wysokość renty chorobowej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w dość skomplikowany sposób, dodając do siebie: 24 proc. kwoty bazowej (którą jest 100 proc. przeciętnego wynagrodzenia bez składek – jest ona ustalana co roku, a od 1 marca 2019 roku wynosi 4003,88 zł), po 1,3 proc. podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych (uwzględniając pełne miesiące) po 0,7 proc. podstawy wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych po 0,7 proc. podstawy wymiaru za każdy rok, którego brakuje do pełnych 25 lat ubezpieczenia liczonych od dnia, w którym złożony został wniosek, do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek uprawniający do emerytury (tzw. staż hipotetyczny). Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy jest niższa i wynosi 75 proc. renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Jeśli osoba składająca wniosek jest również niezdolna do samodzielnej egzystencji (co jednak musi orzec lekarz ZUS), przysługuje jej dodatek pielęgnacyjny, którego wysokość wynosi obecnie 222,01 zł. Od 1 marca 2019 roku kwota najniższej renty z tytułu niezdolności do pracy wynosi odpowiednio: - 1100 zł miesięcznie – renta dla osób całkowicie niezdolnych do pracy - 1320 zł miesięcznie – renta dla osób całkowicie niezdolnych do pracy na skutek wypadku lub choroby zawodowej - 825 zł miesięcznie – renta dla osób częściowo niezdolnych do pracy - 990 zł miesięcznie – renta dla osób częściowo niezdolnych do pracy na skutek wypadku lub choroby zawodowej. Okresy składkowe są to okresy aktywności zawo­dowej albo jej braku uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury. Natomiast okresy nieskładkowe to okresy, za które nie zostały opłacone składki podlegające, z uwagi na swój spe­cyficzny charakter, uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty. Okres nieskładkowy W ubezpieczeniach Okres nieskładkowy to okres, za który nie zostały opłacone składki na ubezpieczenia społeczne. Jest nim okres: pobierania wynagrodzenia chorobowego, pobierania zasiłków z ubezpieczenia chorobowe­go/wypadkowego (z wyłączeniem zasiłku macie­rzyńskiego), pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, urlopu bezpłatnego. Przed 1 stycznia 1999 r. okresem nieskładkowym był również okres urlopu wychowawczego oraz pobierania zasiłku macierzyńskiego. Rekomendowany produkt: Ustawa zasiłkowa 2015 z komentarzem (PDF) W emeryturach i rentach Okresami nieskładkowymi są np. okresy pobierania wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego, opiekuńcze­go, świadczenia rehabilitacyjnego, nauki w szko­le wyższej, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów. Okresy nieskładkowe są dokumentowane zaświadczeniami pracodawcy, decyzjami ZUS, dyplomami ukończenia szkoły wyższej, zaświadczeniami wystawionymi przez szkoły wyższe, zaświadczeniami z urzędu pracy. Okresy nieskładkowe są uwzględniane w stażu uprawniającym do emerytury lub renty w wysoko­ści 1/3 okresów składkowych. Okres składkowy W ubezpieczeniach Jest to okres ubezpieczenia, za który były opła­cone składki na ubezpieczenia społeczne, okres pracy, współpracy, prowadzenia działalno­ści gospodarczej, urlopu wychowawczego, urlopu macierzyńskiego. W emeryturach i rentach Okresy składkowe są to okresy aktywności zawo­dowej albo jej braku uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury (dla osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. oraz niektórych osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r., ale przed 1 stycznia 1969 r.) i renty z tytułu niezdolności do pracy. Okresami składkowymi są okresy opłacania skła­dek (na ubezpieczenie społeczne - do 31 grudnia 1998 r., na ubezpieczenia emerytalne i rentowe - od 1 stycznia 1999 r.) oraz okresy, za które nie było obowiązku opłacania składki (przypadające przed 15 listopada 1991 r.). Do okresów składkowych zalicza się okresy ubezpieczenia, czyli np. pracy na podstawie umowy o pracę, czynnej służby wojskowej w Wojsku Polskim, pobierania zasiłku macierzyńskiego. Okresy składkowe są uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury i renty w pełnym wymiarze, a nieskładkowe - w wymiarze nieprzekraczającym 1/3 okresów składkowych. Zadaj pytanie na FORUM Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Umowy zlecenia, umowy o dzieło i inne umowy cywilnoprawne od 1 stycznia 2022 r. Niewiele osób wie, na jakiej podstawie ustalane jest prawo do emerytury bądź renty z tytułu niezdolności do pracy. Bardzo ważną kwestią w tej dziedzinie są tzw. okresy składkowe i okresy nieskładkowe. Co się do nich zalicza? Odpowiadamy w nieskładkowe, czyli jakie?Przez pojęcie okresu nieskładkowego należy rozumieć czas, w którym nie odprowadzano składek na ubezpieczenia społeczne. Innymi słowy, jest to czas, kiedy nie wykazywano aktywności zawodowej. Pomimo powyższego okresy nieskładkowe uwzględniane są podczas ustalania prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, a także ich odróżnić okresy nieskładkowe od okresów składkowych?Okres składkowy to okres opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Do okresów składkowych można zaliczyć czas:zatrudnienia na umowę o pracę,pobierania zasiłku macierzyńskiego,czynnej służby wojskowej. Wśród przepisów zawartych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych można znaleźć zapis mówiący o tym, że przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty dla:1) płatników składek, zobowiązanych do opłacania składek na własne ubezpieczenia emerytalne i rentowe,2) osób współpracujących z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność– nie uwzględnia się okresu, za który nie zostały opłacone składki, mimo podlegania obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym w tym nieskładkowe a ustalanie prawa do emerytury lub rentyW myśl art. 5 ust. 2 wspomnianej powyżej ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości bierze się pod uwagę okresy nieskładkowe w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych. Udokumentowane okresy składkowe uwzględniane są w całości przy ustalaniu prawa do świadczeń sytuacji, gdy okresy składkowe i nieskładkowe występowałyby w tym samym czasie, wówczas ustalając prawo do emerytury lub renty, należy uwzględnić okres korzystniejszy dla danej zaliczamy do okresów nieskładkowych?Okresy nieskładkowe zostały wymienione w art. 7 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zamieszczono je w poniższej tabeli. wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu zasiłków z ubezpieczenia społecznego: chorobowego lub świadczenia zasiłku chorobowego i opiekuńczego oraz świadczenia rehabilitacyjnego po ustaniu obowiązku renty chorobowej po ustaniu zatrudnienia w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa obowiązującego w danym zawodzie lub po ustaniu obowiązku ubezpieczenia społecznego z innego pracy po ustaniu zatrudnienia, jeżeli za te okresy, na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zostało wypłacone przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy urlopu wychowawczego, urlopu bezpłatnego udzielonego na podstawie przepisów w sprawie bezpłatnych urlopów dla matek pracujących opiekujących się małymi dziećmi, innych udzielonych w tym celu urlopów bezpłatnych oraz okresy niewykonywania pracy - z powodu opieki nad dzieckiem:w wieku do lat 4 - w granicach do 3 lat na każde dziecko oraz łącznie - bez względu na liczbę dzieci - do 6 latna które ze względu na jego stan fizyczny, psychiczny lub psycho-fizyczny przysługuje zasiłek pielęgnacyjny - dodatkowo w granicach do 3 lat na każde przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy opieki pielęgnacyjnej nad inwalidą wojennym zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego przed dniem nabycia prawa do emerytury lub renty okresy niewykonywania pracy, w granicach do 6 lat, spowodowane koniecznością opieki nad innym niż dziecko członkiem rodziny zaliczonym do I grupy inwalidów lub uznanym za całkowicie niezdolnego do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo uznanym za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, sprawowanej przez członka jego rodziny w wieku powyżej 16 lat, który w okresie sprawowania opieki nie osiągnął przychodu przekraczającego miesięcznie połowę najniższego bezpłatnego oraz przerw w zatrudnieniu w razie nieudzielenia urlopu bezpłatnego małżonkom pracowników skierowanych do pracy w przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych, w stałych przedstawicielstwach przy Organizacji Narodów Zjednoczonych i w innych misjach specjalnych za granicą, w instytutach, ośrodkach informacji i kultury za w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów12studiów doktoranckich i aspirantury naukowej w wymiarze określonym w decyzji o ich studiów przygotowawczych14dokształcania zawodowego lekarzy w klinikach akademii medycznych i oddziałach instytutów naukowych w charakterze wolontariusza - w granicach do 1 zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia niezdolności do pracy, za które wypłacone zostały z Funduszu Pracy: zasiłki dla bezrobotnych, zasiłki szkoleniowe lub stypendia